Την επόμενη μερα..

 

 Ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή… και συνειδητοποιώ πως ακριβώς την επόμενη μέρα από όταν είχα γράψει το τελευταίο μου άρθρο η ζωή μου κατάφερε να ξαναλλάξει και δεν ξέρω καν τι συναισθήματα μου δημιουργεί όλο αυτό. Θα βγάλω μια ηχηρή προειδοποίηση γι’ αυτό το άρθρο. Θα είναι μπερδεμένο όπως μάλλον και οι καταστάσεις που βίωσα. Για άλλους μπορεί να είναι τόσο μπερδεμένο που αν βρίσκονται στην ίδια κατάσταση να το θεωρήσουν ξεκάθαρο.

 

-          είμαι αρρωστούλης και γι’ αυτό βρήκα ευκαιρία να γράψω.. στο spotify παίζει μια ήρεμη ψιλό τζαζ χριστουγεννιάτικη μουσική για να με εμπνέει όσο γράφω, με το δέντρο απέναντι και το toffee nut latte να μου γαργαλάει ευχάριστα τη μύτη.

 

 Είναι πολύ άσχημο όταν έχεις φτάσει σε μια φάση της ζωής σου που ελέγχεις τα συναισθήματα σου, ξαφνικά να μην μπορείς να κοντρολάρεις την κατάσταση από ουρανοκατέβατα γεγονότα. Ακόμα χειρότερο, όμως, είναι όταν το πρόσωπο που σου δημιουργεί όλη αυτή την ανακατωσούρα να μην ξέρει και το ίδιο τι θέλει με αποτέλεσμα να υπάρχει μια θύελλα θετικών και αρνητικών σκέψεων στο κεφάλι σου. Σε αυτό το σημείο να πω ότι στο μεσοδιάστημα που το μυαλό με την καρδιά βρίσκονταν σε πόλεμο, προσπαθούσα να αναλογιστώ την κακοτυχία που συνέβαινε στη ζωή μου και τα ατυχήματα που δεχόμουν. Έχω φτάσει, λοιπόν, στο σημείο που δεν έχω στον ήλιο μοίρα γιατί πρέπει να ξεχρεώσεις τις ζημιές που γίνονται, να έχεις γερή κράση τη στιγμή που οι ιώσεις σε έχουν γονατίσει, να είσαι χαμογελαστός γιατί έχεις και μια δουλειά για να φροντίζεις τη στέγη σου και όλα αυτά προσπαθώντας να ξεκαθαρίσεις κάποιες καταστάσεις μέσα σου. Όλοι ξέρουμε πως ο Θεός ή το Σύμπαν τα κάνουν όλα αυτά σε άτομα που αντέχουν, αλλά δε ζήτησα κάτι παραπάνω από ηρεμία.

 

 Για να μη γίνομαι μελό και το κάνω ημερολόγιο, αν και ο λόγος που γράφω είναι για να αποτυπώνονται οι σκέψεις μου, να ξελαφρώνω και να τις μοιράζομαι μαζί σας ώστε να ταυτιζόμαστε, θα πω απλά πως είναι όμορφο να είσαι καθαρός μέσα σου. Από τη στιγμή που ο απέναντι σου είναι μπερδεμένη κατάσταση, δεν μπορείς να ακολουθήσεις μια τοξική κατεύθυνση και να χάσεις τον εαυτό σου σε όλο αυτό. Θα μου πεις μέσα σε δυο μήνες έγινε τσουνάμι στο μυαλό σου; Θα σου πω πως το τσουνάμι μπορεί να σου διαλύσει τον εγκέφαλο σχεδόν κεραυνοβόλα. Αυτό που ξεχνάμε όταν πνιγόμαστε από τις σκέψεις μας είναι πως δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Είναι πως έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σε βοηθήσουν. Βασικά έχεις και υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν για εσένα και για τα όσα αξίζεις. Αξίζεις πολλά και δε χρειάζεσαι την επιβεβαίωση κανενός για να το μάθεις. Όπως επίσης δε χρειάζεσαι και κανέναν στη ζωή σου για να ανταπεξέλθεις σε καταστάσεις. Δεν ξέρει τι θέλει ο άλλος; μέχρι να σου πει ακριβώς ότι θέλει να είναι μαζί σου δε μένεις εκεί. Βασικά αν του πάρει και πολύ καιρό, καταλαβαίνεις προφανώς ότι δεν αξίζει. Αν σου τύχει κάποιο ατύχημα, αλλά εσύ είσαι καλά ή το ξεπερνάς, τότε πάλι μπορείς να πατήσεις στα πόδια σου και να συνεχίσεις. Αυτό που δεν καταλαβαίνω, ποιος μας το πέρασε κιόλας σαν τρόπο ζωής, είναι ότι πάντα πρέπει να έχουμε κάποιον για να μη νιώθουμε μόνοι ή για να καταφέρουμε πράγματα στη ζωή μας, ενώ κυριολεκτικά και αντικειμενικά μόνοι μας καταφέρνουμε τα ακατόρθωτα. Κλάψε, γέλασε, πήγαινε με 10, μετάνιωσέ το, πέσε κάτω, ξανασήκω, χαμογέλα! Έτσι είναι η ζωή, αντιμετώπισε το και συνειδητοποίησε πως η ζωή είναι μικρή και πρέπει να προχωράμε. Ένα από τα πράγματα που ξεχνάμε όταν είμαστε συναισθηματικά ενοχλημένοι ή αλλιώς heartbroken είναι πως αξίζουμε πολλά και καθώς φεύγουμε ρίχνουμε χαμόγελο, κωλοδάχτυλο και φωνάζουμε “ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΕΧΑΣΕΣ”.

 

 Το άσχημο με το θέμα των ημερών όσο πλησιάζουν τα δόντια του χειμώνα με τη ζεστασιά των χριστουγέννων είναι πως θες κι εσύ αυτή την αγκαλιά. Κάτω από τα σκεπάσματα, κάνοντας μαραθώνιο harry potter, τρώγοντας μελομακάρονα, κάνοντας σεξ και ύπνο αγκαλιά. Δεν είναι το ανέμελο του καλοκαιριού, αλλά η νοσταλγία των χριστουγέννων βλέποντας πως και φέτος μόνος σου στόλισες. Φυσικά έχεις τους φίλους σου, την οικογένεια σου, αλλά δεν παύει να σου λείπει αυτό το κάτι. Είχες κάνει σχέδια στο μυαλό σου και προφανώς δεν πραγματοποιούνται. Μα να είσαι ευγνώμων για όλα όσα έχεις και είναι πράγματα μικρά και δεδομένα που για κάποιους άλλους είναι επιθυμίες. Θα το κλείσω, εδώ το άρθρο, ίσως ήταν λίγο πιο διαφορετικό από τα άλλα, μα αυτή η στιγμή θέλω να σταματήσω να γράφω για να χλαπακιάσω ό,τι μελομακάρονο έχει μείνει. Περιμένω το θαύμα των χριστουγέννων..

Until next time,

xxx