Editorial Σχέσης

 

Σχέσεις. Κάθε φορά που σκάει αυτή η λέξη στο κεφάλι μου, ακόμα αναρωτιέμαι αν υπάρχουν. Με πιάνω ασταμάτητες φορές να ασχολούμαι με αυτό το θέμα. Όπου κι αν βρεθώ, όπου κι αν σταθώ, είτε δω ζευγαράκια, είτε ανθρώπους μόνους, κάθομαι και μυλοπλάθω* αυτή την έννοια στο κεφάλι μου. Πάνω που λέω ότι η καραντίνα μας επηρέασε και δύσκολα κάνει κάποιος σχέσεις είμαι εδώ Κυριακή μεσημεράκι, έχω φτιάξει μια ζεστή σοκολάτα, μιας και σε λίγο θα θέλω καφέ, ακούω chill anime music στο spotify κι είμαι στο σπιτάκι μου μόνος μου με χαρά Θεού έξω, γιατί όλοι μου οι φίλοι είναι με τις σχέσεις τους. Θα το ονόμαζα παράπονο, αλλά από την άλλη αυτή την ηρεμία την έχω τόσο ανάγκη. Ας πιάσουμε όμως το θέμα μας.. Όταν λέμε σχέσεις αυτόματα πάει το μυαλό μας στις ερωτικές, αλλά και με τις φιλικές τι γίνεται; Που είναι οι στιγμές που φτιάχναμε κάποτε με τους φίλους μας; Βέβαια για να είμαι ειλικρινής είναι ένα θέμα της πρωτεύουσας αυτό. Υπάρχει ένα άγχος και ένα τρέξιμο να προλάβεις μες στη μέρα σου που οι προτεραιότητες σου είναι άλλες. Πράγμα που αυτό δεν συμβαίνει τόσο πολύ στα προάστια. Πήγα ας πούμε Θεσσαλονίκη και οι άνθρωποι εκεί ήταν τόσο ζεστοί. Πήγα στην Κέρκυρα και οι φίλοι μου εκεί πραγματικά δείχνουν άλλο ενδιαφέρον –πιο προσωπικό- είτε έχουν δουλειές, είτε σχέσεις, είτε γενικότερα υποχρεώσεις. Θα μου πεις γιατί κάθεσαι σε μια πόλη που δεν είσαι χαρούμενος. Συγγνώμη, αλλά και το μέρος που ζεις είναι ένα κομμάτι που σε γεμίζει κι εμένα η Αθήνα μου δίνει ζωή ακόμα κι αν θέλω να κάθομαι κάτω από το πάπλωμα μου. Ωστόσο γιατί να φταίει το μέρος κι όχι οι άνθρωποι; Γιατί δεν υπάρχει αυτή η έγνοια προς τον άλλον που γνώρισα όταν είχα πρωτοέρθει στην πρωτεύουσα πριν 7 χρόνια; Σίγουρα μεγαλώνουμε και τα προβλήματα μας είναι όλο και σημαντικότερα, αλλά αυτό τι έχει να κάνει με το να είσαι άνθρωπος; Γι’ αυτό ένα μεγάλο κομμάτι αποξένωσης το αποδίδω στην καραντίνα. Κλειστήκαμε, συνηθίσαμε και μάθαμε να αντέχουμε μόνοι μας. Το τέλειο σαν να λέμε. Δεν έχεις ανάγκη κανέναν. Μπορείς και μόνη σου καλά.. Μπορείς και μόνη σου καλά; Είμαι τόσο χαρούμενος και ικανοποιημένος από κάποιους φίλους μου που έχουν αυτό που πραγματικά θέλουν. Είναι ευτυχισμένοι, είναι χαρούμενοι. Τώρα, όμως, ας πιάσουμε τους άλλους που έχουν «σχέση». Θα έβαζα την κουβέντα σε κουτάκια, αλλά θα μιλήσω πιο γενικά, έτσι ώστε να αφορά ένα ευρύτερο φάσμα. Πως ονομάζεις αυτό που έχεις σχέση όταν εσύ μου στέλνεις να καυλαντίσουμε επειδή ο άλλος κοιμάται ή είναι ταξίδι; Πως γίνεται να μου ρίχνεστε και οι δύο μέσα στη σχέση, αλλά δεν έχετε ιδέα στο μεταξύ σας; Πως γίνεται να ονομάζεις σχέση αυτό που έχετε όταν απλά θες να έρχεται σπίτι σου να χαμουρεύεστε κα μετά amber alert μέχρι να του έρθει η όρεξη. Πως ονομάζεις κάτι σχέση, όταν περνάτε νερόβραστα απλά για λέτε ότι είστε με κάποιον και στην ουσία εσύ θες να φτιάξεις αναμνήσεις, να παίζετε play station αγκαλιά, να μαγειρεύετε, να πηγαίνετε βόλτες με το αμάξι; Με εξαίρεση κάτι φρέσκες –πιο συνειδητοποιημένες- σχέσεις φίλων μου, όλο το υπόλοιπο το βιώνω καθημερινά και από τον κόσμο που μου μιλάει και από τους ανθρώπους που στέλνουν να μου πουν τα προβλήματα τους. Φυσικά και καλά κάνουν όσοι δε θέλουν σχέσεις προφανώς κι είναι ξεκάθαροι με το τί θέλουν. Δεν είμαστε όλοι εδώ για συμβιβασμούς. Αναφέρομαι αποκλειστικά σε αυτούς που θέλουν ή έχουν σχέση. Κι αν με ρωτάτε, πιστεύω ότι απλά ο κόσμος βαριέται να αναλωθεί σε κάτι τέτοιο. Δεν είναι φόβος μην πληγωθεί, μη το ένα, μη το άλλο. Είναι απλά βαρεμάρα. Είναι ένα πρωτόγονο φίλτρο που έχει έρθει στην επιφάνεια, βλέπουμε τους άλλους σάρκες και τίποτα παραπάνω. Δε θα ασχοληθούν με τα προβλήματά σου, με το τι σου αρέσει εσένα κλπ. Πόσο βαρετό, όμως θα πω εγώ, είναι να μην έχεις πλέον πεταλούδες στο στομάχι σου, αλλά κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από τη βλακεία που τους περιτριγυρίζει. Μετά έχουμε και τα σόσιαλ που επειδή μπορεί να βγάλεις τη μπλούζα σου είσαι αυτόματα ένας άνθρωπος που θέλει μόνο κοκό. ΜΩΡ’ ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ! Δεν ξέραμε να είμαστε με κελεμπίες για να μας παίρνεις εσύ στα σοβαρά. Να βγάλεις το επίμαχο φάτσα φόρα να το καταλάβω γιατί θες συνδρομητές στο onlyfans σου, αλλά να μου το γενικεύεις χωρίς να μου έχεις μιλήσει τράβα διάολο όπως είσαι όλο ευθεία. Το να στέλνεις σε κάποιον δείξε μου τα βυζιά σου ή το κωλαράκι σου, ναι αυτό είναι δείγμα ότι σε νοιάζει μόνο το να περάσεις καλά και μη τον είδατε. Αλλά το να μην έχεις φτάσεις στη κουβέντα επειδή είσαι η προκατάληψη με πόδια και βγάζεις συμπεράσματα, συγγνώμη, αλλά αν δε με πάρεις εσύ μία στα σοβαρά, δε θα σε πάρω δέκα. Είναι γεγονός ότι οι σχέσεις καταστρέφονται απελπιστικά γρηγορότερα με τα σόσιαλ. Όχι επειδή παρακολουθείς τι κάνει ο άλλος και δεν ρίχνεις τον ύπνο του δικαίου, αλλά επειδή είμαστε τόσο επιδειξίες οι άνθρωποι και δείχνουμε συνέχεια την καλοπέραση και το ναρκισσισμό μας στα μέσα που ο άλλος θέλει δε θέλει θα έχει απόσπαση προσοχής με κάτι ωραίο και καινούριο. Δε μιλάω ότι γίνεται στο 100% προφανώς, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι σίγουρα. Από την άλλη αυτό μπορεί να αποφευχθεί όταν τα συναισθήματα είναι αμοιβαία, όταν θες να είσαι με τον άνθρωπο που είσαι κι όχι επειδή θες να μείνεις μόνος και ούτω καθεξής.

 

Δηλαδή εσένα δεν σου έχει λείψει να είσαι πάνω από το κινητό περιμένοντας μήνυμα και όταν σου στείλει να είσαι με ένα χαμόγελο χαζού παιδιού; Δεν σου έχει λείψει η βόλτα που λέτε ντροπιαστικές ιστορίες ο ένας για τον άλλον και κοκκινίζετε, αλλά σας αρέσει που μαθαίνετε πράγματα ο ένας για τον άλλον; 

*μυλοπλάθω: επεξεργάζομαι πολύ στο κεφάλι μου, μασουλάω τη σκέψη μου