Όταν ανάβει το φεγγάρι!

  Συνδέω ακουστικά στο λάπτοπ και ξεκινάω να γράφω ακούγοντας το  Love me wrong από Allie X & Troye Silvan να παίζει στο Spotify. Η φάση με τον καινούριο χρόνο είναι πως πρέπει να καταφέρεις να επιβιώσεις ήδη από τον Γενάρη, μιας και μοιάζει μήνας με 100 μέρες επιπλέον. Άρα.. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! Τα κατάφερες και για το δίσεκτο 2020, μέχρι στιγμής.. Οπότε μην παίρνεις πολύ αέρα γλυκό μου μίνιον και ετοίμασε όλες  σου τις κατσαρόλες σε θέση πανοπλίας.

 Ωστόσο.. ΑΠΟΛΥΟΜΑΙ! Ήρθε η στιγμή Παναγιά μου βρεφοκρατούσα και νιώθω –ίσως- ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του πλανήτη Γη. Μια εμπειρία παύλα ένα  λάθος μέσα στη ζωή μου βγαίνει σιγά σιγά από τη μέση. Καθόλου έτοιμος μπορώ να πω γι’ αυτά που πρόκειται να αντιμετωπίσω, δεν τα έχω σκεφτεί, αλλά μεταξύ μας δεν χωράει άλλο άγχος ο οργανισμός μου, οπότε ας σταθούμε στο ότι αυτή τη στιγμή βγαίνει το μεγαλύτερο βάρος στη μέχρι τώρα πορεία μου. Χαρούμενος και ανάλαφρος πια θα προσπαθήσω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα και τα άγχη που θα έρθουν ίσως με ένα διαφορετικό, πιο ώριμο μάτι.

  Σε άλλα νέα είμαι αρρωστούλης, σπίτι, χαχόλικα κάτω από την κουβερτούλα, στο Spotify να παίζει adore you από Harry Styles και το λάθος με αυτές τις φάσεις όταν είσαι κρυωμένος με τη μυξούλα να τρέχει, είναι ότι νιώθεις πιο ευάλωτος. Χρειάζεσαι όλη την υφήλιο να σε φροντίσει και να σου κάνει αγκαλίτσες –αν είσαι από τα άτομα που τις αντέχουν-, αλλά είναι και αυτό το ένα άτομο που πάντα το θες λίγο παραπάνω.. και πως τυχαίνει πάντα να μην το έχεις όταν το χρειάζεσαι ποτέ δε θα καταλάβω.. Πότε δηλαδή θα πάρουμε αυτή τη τζούρα ονείρου που έχουμε ονειρευτεί χωρίς να χρειαστεί να ξυπνήσουμε από αυτό;

 Δέκα ώρες να γράψω μισή παραγραφούλα κι έχω φτάσει σε slide away από Miley Cyrus με το οποίο τρελαίνομαι. Σε αυτό το σημείο να δηλώσω ότι  είμαι  επηρεασμένος από το Lala Land που το είδα 2 φορές μέσα σε μιάμιση βδομάδα και να δηλώσω πως σιχαίνομαι τις ρομαντικές ταινίες και δεν συγκινούμαι με αυτά. Ναι, δυο νταμιτζάνες νερό έβγαλα από τα μάτια μου. Οπότε κάπου εδώ στα τέλη του Γενάρη περιμένω να γίνει κάτι το ρομαντικό, λες και δεν ξέρουμε την τύχη μου τόσα χρόνια..

 ..Και παρόλα αυτά εκεί που χουχουλιάζεις στον καναπέ με την φίλη σου, νυχτώνει στο απροσδόκητο και βλέπεις από έναν μουντό συννεφιασμένο ουρανό, μια Αθήνα γεμάτη ζωή και φώτα, προσδοκώντας γι’ αυτό το ρομαντικό χτύπημα της κόρνας που θα σε κατεβάσει από το σπιτάκι και θα σε πάει βόλτα μέσα στο θόρυβο της πόλης. Και το κακό, με τη νύχτα και το σκοτάδι είναι πως μαζί με τα φώτα της ξυπνάνε και οι καλά θαμμένες σου σκέψεις, οπότε ας κάνουμε ένα φλάσμπακ στις κατσαρόλες που σας είπα να φορέσετε. Σου λείπουν όλα σε τριπλάσιο βαθμό ειδικά αν είσαι και ευάλωτος όπως προανέφερα. Κόποι που έχεις κάνει για να φτάσεις στο απόλυτο ζεν αναισθησίας και ιδιοσυγκρασίας καταστρέφονται απλά με ένα κρύωμα, μια κουβέρτα κι ένα φεγγάρι.

 Συντριπτικό το τέλος με Norman fucking Rockwell γιατί η Lana με λυγίζει πιο πολύ από τον καθένα θεωρώ. Οπότε θα καταφύγω στη γουρουνίαση πάλι με τα τσίτος και τα πατατάκια να κάνουν πάρτυ στην κοιλίτσα μου. Γιατρικό χρόνων, λοιπόν, το συνιστώ ανεπιφύλακτα όσο χοντρούλης και να γινεις τουλάχιστον να είσαι πάντα ευτυχισμένος και χορτασμένος. Σας λατρεύω, γλυκά μου μίνιονς και να μου προσέχετε.

Until next time,

kisses & hugs!

xxx