Πάμε πόλεμο;

 Guess who's back, minions! Καλώς ήρθατε πίσω στο blogάκι μου και επί τη ευκαιρία θέλω να σας πω ότι η ζωή μου είναι μια ζωντανή κόλαση. Επίσης να σημειώσουμε ότι ειναι ενα αρθράκι που γράφω από το κινητό οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι τόσο καλοδομημένο όσο θα έπρεπε. But let's have fun!

 Όσο μπορούμε, δηλαδή, γιατί όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε υπηρετώ τη μαμά πατρίδα. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ! Όσοι σκοπεύετε να μπείτε, να τρέξετε να πάρετε το τρελοχαρτάκι σας, γιατί ειλικρινά δεν είναι απλό χάσιμο χρόνου.. αλλά εδώ μέσα είσαι υποδεέστερο ον. Αργά ή γρήγορα καταλαβαίνεις ότι η λογική έχει τελειώσει και ακολουθείς τυφλά το κάθε καπρίτσιο και πιστέψτε με, ο καθένας έχει τη δική του πέκα* εδώ μεσα! Παρόλα αυτά φροντίζεις να κάνεις τις παρέες σου και να περάσεις όσο το δυνατό καλύτερα μπορείς μακριά από τη ζωή σου και την ελευθερία σου. Βέβαια και να κάνεις παρέες θα έρθει η στιγμή που θα στις διαλύσουν μέσα σε μια εβδομάδα. Άλλοι μεταθέσεις, άλλοι αλλαγή μονάδας, άλλοι σε γραφεία και πάει λέγοντας. Εγώ είμαι το άτομο που το έφεραν σε φυλάκιο. Μόνος μου σε 4 τοίχους, οπότε πρέπει να βρω τρόπους να σκοτώσω το χρόνο μου. Φυσικά πλέον έχω πέσει στην απόλυτη κατάθλιψη μακριά από όλους κι από όλα, αλλά ίσως είναι και η ευκαιρία μου - να το πω κι έτσι- ώστε να βρω λίγο χρόνο να μιλήσω με τον εαυτό μου - πέρα από το να τρώω όλα μου τα μεγκαμπαητ και να διαβάζω Jo Nesbo-.

 Είναι βλαβερό να σκέφτεσαι τόσα πολλά πράγματα και μάλιστα κάποια από αυτά να σε τρώνε. Να σου ακονιζουν τον εγκέφαλο κι εσύ να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Ίσως μέσα από αυτά μαθαίνεις να αντέχεις κάποιες καταστάσεις καλύτερα. Η υπομονή σου έχει εξαντληθεί και παίρνει θέση το κουράγιο.. Με το κουράγιο έχεις την δύναμη να σκεφτείς πως όταν βγεις από εδώ θα δεις ξανά όλα τα άτομα που αγαπάς. Όλο αυτό αργά ή γρήγορα θα τελειώσει και θα γυρίσεις στην καθημερινότητά σου. Εδώ που τα λέμε, όμως, δεν είναι μόνο ο στρατός που σε φέρνει σε αυτή τη θέση.. Άπειρες φορές μέσα στην κοινωνική σου ζωή έχεις απομακρυνθεί κι έχεις κλειστεί να σκεφτείς κάποια πράγματα. Η διαφορά με τον εγκλωβισμό του στρατού είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις κάποια κατάσταση.. Ποιος όμως λέει ότι αυτό είναι πάντα κακό;

 Η ζωή μας είναι σαν μια ντουλάπα γεμάτη με ρούχα. Πότε δεν έχεις χρόνο να δεις όλα αυτά που έχουν κρυφτεί και μπερδευτεί εκεί μέσα, μέχρι που φτάνει η στιγμή να τα πετάξεις όλα κάτω και να τα τακτοποιησεις από την αρχή. Έτσι και με το χρόνο που μπορεί να σου αφιερωθεί εδώ μέσα, βγάζεις όλες σου τις σκέψεις στη φόρα και κρατάς μόνο τις θετικές. Φυσικά και είναι χάσιμο χρόνου. Όταν δεν σου προσφέρει και δεν προσφέρεις τίποτα μέσα από αυτό είναι σπατάλη ζωής. Ομως ο χρόνος να τα βρεις με εσένα είναι σαν να τρως ένα μαγικό φασόλι που σε επαναφέρει στο αρχικό στάδιο. Δυστυχώς μεγαλώνοντας δεν έχουμε τόσο χρόνο να τα βρούμε τον εαυτό μας και αυτό είναι το καλό μερικές φορές, γιατί το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς. Τόσες σκέψεις μέσα στην καθημερινή σου ζωή όταν τρέχεις με δουλειά, οικονομικά, βόλτες, φίλους, έρωτες, οικογένεια δεν ειναι πάντα καλό να τις κάνεις γιατί μπορεί να σε φέρουν σε μια πιο στρεσογονα θέση.

 Από την άλλη δεν γίνεται να μην σου λείπουν οι φίλοι σου κι η οικογένεια σου, θα ήταν καταθλιπτικό να σου περνούσαν αδιάφορα τα κοντινά σου άτομα. Όμως είναι και αυτά που καθημερινά σου δίνουν τη δύναμη να αντέξεις. Στέλνοντας βιντεακια καθώς πάνε για δουλειά ή όταν παίζει το αγαπημένο σας τραγούδι ή ένα κουτσομπολιό ή όταν η μάνα σου μαζεύει ό,τι έσπασε η Bloo. Σου τρώει πολύ δυναμη να εισαι μακριά τους αλλά ειναι πολύ περισσότερη η δύναμη που σου δίνουν για να παλέψεις.

 ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΠΑΝΤΑ ΜΕΛΟ ΒΡΕ ΜΙΝΙΟΝS?!

 Το τελειώνω εδώ γιατί πολύ τράβηξε το αστειάκι αντε. Δώστε μου κουράγιο μέχρι να βγω από εδώ. Κάντε το χρόνο να κυλήσει γρήγορα. Και βάλτε τα δυνατά σας να έχετε πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη σας. Να προσέχετε! - ή μάλλον - θα σας προσέχω εγώ. 

Until next time, 

have fun minions!

xxx

Πέκα: η ιδιοτροπία. (Κερκυραϊκή προέλευση)