Nightmare before Christmas!

 Knock! Knock, minions! Θα χρειαστεί να πάρετε χαρτομάντιλα διότι η πιο μελαγχολική περίοδος του χρόνου μόλις έφτασε! Και μιας και πλησιάζουμε στο τέλος του Νοεμβρίου και έχουμε σχετικά ένα μήνα για τα Χριστούγεννα, θα ήθελα μια στιγμή για να βάλω στη λίστα όλα τα πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων –όπως σωστό θα ήταν να το κάνετε κι εσείς-. Έτσι λοιπόν, ευχαριστώ τους ανθρώπους που είναι στη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια και με στηρίζουν για  κάθε μου κίνηση. Τους ανθρώπους που γνώρισα και μου άφησαν κάτι δικό τους να θυμάμαι.. Είμαι ευγνώμων για τα άσχημα συναισθήματα που αποκόμισα από κάποιους, διότι έτσι έγινα πιο δυνατός.. Είμαι ευγνώμων που ό,τι και να γίνεται στη ζωή σου, ό,τι και να λένε,  μπορείς πάντα να γυρίζεις σε αυτό που εσύ θες να λες σπίτι. Μα για αυτό που είμαι περισσότερο ευγνώμων είναι πως φτάνει η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι μόνος σου μπορείς να κάνεις το οτιδήποτε! 

  Όπως και οι εποχές, έτσι και οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν. Δε συμβαίνει πολύ συχνά, αλλά όποτε συμβαίνει συνήθως γίνεται σωστά. Καμιά φορά ξανακολλάνε ό,τι είχε σπάσει. Άλλες φορές δίνουν ευκαιρίες για να πλησιάσουν κάποιους άλλους ανθρώπους γύρω τους. Όμως καμιά φορά τα πράγματα κι οι καταστάσεις δεν αλλάζουν. Αυτός είναι και ο λόγος που καταφέρνεις και μαθαίνεις να πατάς στα πόδια σου. Κάποια πράγματα και κάποιες πιέσεις μένουν σταθερές και προσπαθείς να τις κάνεις μέρος της ζωής σου για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Όταν γίνει αυτό σημαίνει πως είσαι και έτοιμος να πας ένα βήμα παραπέρα. Έλα όμως που δεν είναι τόσο ονειρικά τα πράγματα..

 Σε αντίθεση με τα παραμύθια και το happily ever after, η ζωή σε ρίχνει συνέχεια κάτω. Υπάρχουν φάσεις που νιώθεις τελείως μόνος και προσπαθείς να πιαστείς από κάποιον γύρω σου, από κάποιον φίλο σου και συνειδητοποιείς το “που πήγαν όλοι;!”.. Έχεις ξενερώσει με τα πάντα και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το φαΐ και το κρεβάτι σου. Δεν μπορείς να είσαι 24/7 δυνατός και να πατάς στα πόδια σου –όχι ακόμα τουλάχιστον-. Και σκέφτεσαι πάλι “που είναι όλοι;”.. Έχεις ανθρώπους γύρω σου που νοιάζονται πραγματικά για ‘σένα; Θα σου σταθούν όπως πρέπει ή με την πρώτη ευκαιρία θα ασχοληθούν με το δικό τους πρόβλημα ή ίσως και καθόλου με το δικό σου; Αρχίζεις να περνάς μια φάση που θεωρείς πως σου ρίχνουν κατάρες και πιστεύεις πως όλα σου πάνε στραβά.. Θα βρεθεί εκείνος ο ένας ή το σύνολο των ανθρώπων που θα σε ανεβάσουν; Αν με ρωτάτε θέλουμε να πιστέψουμε στα παραμύθια, για να μας θυμίσουν πως κάποιοι ξύπνησαν με το φιλί της αληθινής αγάπης. Για να μας δείξουν πως άνθρωποι που τους χώρισε μια Κακιά Βασίλισσα βρήκαν τον τρόπο να είναι και πάλι μαζί. Για να πιστέψουμε πως ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας και πάντα ο αληθινός φίλος ή η πιο ζεστή αγκαλιά θα μας γλυκάνει. Η ζωή όμως δεν είναι ένα παραμύθι και στην πραγματικότητα ο πρίγκιπας γίνεται τύραννος και τους παρασέρνει όλους στον πόλεμο. Γι’ αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε τα παραμύθια για να μας θυμίσουν ότι, παρόλα αυτά, η αγάπη –φιλική, ερωτική, οικογενειακή- μπορεί να λάμψει και τις πιο παράξενες στιγμές.. Και γι’ αυτό μερικές φορές ακόμα και τα παραμύθια μπορούν να βγουν αληθινά.

 Βάλτε στην άκρη τα χαρτομάντιλα μίνιονς, τελείωσε το drama κομμάτι του άρθρου. Οι σκέψεις και οι φάσεις που περνάμε όλοι μας γίνονται συνήθως πριν κάτι καλό, οπότε γι’ αυτό μας πιάνουν διάφορα υπαρξιακά πριν τα Χριστούγεννα κι ίσως κι αυτός είναι και ο λόγος που είναι τόσο μελάγχολικα..

 Ήρθε η στιγμή λοιπόν! Λαμπάκια στους δρόμους, στολισμένα μαγαζιά, χριστουγεννιάτικα τραγούδια και σπίτια που μοσχοβολάνε κανέλα και μελομακάρονα! Χουχουλιάστε στον καναπέ μίνιονς με τα φωτάκια του δέντρου να τρεμοπαίζουν, κάντε τη ζεστή σοκολάτα σας ή τον ζεματιστό καφέ σας, πάρτε τον σκύλο σας αγκαλιά και καείτε μπροστά από το NETFLIX με παρέα ή χωρίς μέχρι να σας πάρει ο ύπνος!

Until next time,

kisses & hugs!
xxx