Μια αγκαλιά..

 Είναι μια πολύ άσχημη περίοδος –μάλλον-. Δεν ξέρω αν είναι αυτό που λένε πως καμιά φορά ψάχνεις μόνος σου να βρεις προβλήματα να προκαλέσεις, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Όσο όμορφα και να φέρεσαι όσο καλά και να προσπαθήσεις να είσαι, καμιά φορά δεν γίνεται τίποτα άλλο παρά να σε λυγίσουν τα προβλήματα αυτά. Θα το έριχνα πάλι στις σκέψεις ότι αυτές, στην πορεία, είναι που σε παίρνουν από κάτω, αλλά όχι.. Όταν έρχονται απανωτά χτυπήματα, σταματάς να αντέχεις τον πόνο και πέφτεις κάτω.. Αυτό που χρειάζεσαι είναι να τα «τσούξεις» για να απαλύνεις τον  πόνο, να καπνίσεις προσπαθώντας να βρεις μια λύση, να πάρεις μια συμβουλή από έναν φίλο σου, μια βοήθεια από κάποιον συγγενή σου και μια αγκαλιά από τον άνθρωπό σου(αν έχεις). Γιατί αν δεν έχεις σου λείπει το πιο σημαντικό κομμάτι σε κάτι ώρες σαν κι αυτές. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς αν όντως σου λείπει αυτό ή όχι και σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να θεωρήσεις το αν θα σε κρίνουν οι άλλοι ή –πάλι- όχι! Ο ίδιος μας ο εαυτός έχει πέσει κάτω κι έχει κουλουριαστεί από τον πόνο. Άφησε τον εκεί και για μια φορά άσε να τον σηκώσει αυτός που πραγματικά χρειάζεσαι για να πάρει τα πάνω του. Ειλικρινά έχει κουράσει πια όλος αυτός ο δυναμισμός του τύπου πρέπει να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου και να τα έχεις καλά πρώτα με τον εαυτό σου. Συμβαίνει και στους καλύτερους και πιο δυνατούς χαρακτήρες να χρειάζονται αυτή τη γαμημένη αγκαλιά και ΣΟΚ! Μην τρομάζετε οι σούπερ ανεξάρτητοι, εσείς την έχετε μεγαλύτερη ανάγκη. Αλλά ένα πράγμα ζητάς.. μια αγκαλιά!

♥